Na vele jaren uitgekeken te hebben naar een bezoek aan het Nationaal Park van Doñana, was het vandaag eindelijk zover. Hoewel het zuiden van Spanje wanhopig nood heeft aan regen, was het vandaag niet het ideale moment om de hemelsluizen open te zetten. Water en dure fotografische toestellen zij nu eenmaal niet echt compatibel. Ik had heel veel zin om deze geweldige plek en zijn duizenden bewoners te fotograferen. Gelukkig was er aan het begin van de reis alleen wat motregen. De lucht was echter het grootste deel van de tijd bewolkt, wat resulteerde in een nogal saaie belichting, maar over het algemeen was de reis zeker de moeite waard.
Doñana is zo groot dat het waarschijnlijk meer dan een week zou duren om elk hoekje ervan te verkennen. Het bezoek van vandaag was eerder een eerste voorsmaakje van wat er allemaal te zien is. De plek waar ik de meeste tijd doorbracht was Dehesa de Abajo, een groot moerasgebied met veel waadvogels.
Een kort bezoek eerder in de ochtend aan Dehesa Tornero, een pijnbomenbos, had een lifer opgeleverd: de prachtige blauwe ekster, een vogel uit de kraaienfamilie. Een kleine groep van deze middelgrote vogels, acht individuen sterk, vloog tussen de bomen en was goed te zien, maar helaas moeilijk te fotograferen zo zonder enige voorbereiding.
Tijdens een tocht langs de omliggende kanalen hadden we een hoop onvergetelijke ontmoetingen, met onder andere smelleken, havikarend en een enorme groep kwakken.
Overal waar we reden waren er vogels. Soms enkelingen en soms hele grote groepen.
Om echt goede foto's van de vogels te nemen, is er wat meer planning nodig, maar door een hide op te zetten denk ik dat je om het even waar heel veel geweldige foto's kan maken.
Vanwege de grote afstand waarop we de meeste vogels vandaag waarnamen, ging ik terug naar huis met veel zin om mijn camouflagepak uit de kast te halen en me voor te bereiden op een intieme close-up fotoshoot. Dat zal voor heel binnenkort zijn!
Comentarios