We hebben het genoegen je een heel bijzonder interview te presenteren met iemand die velen van jullie al kennen: Alberto Álvarez, een veldtechnicus met een grote passie voor de natuur en met een bijzondere liefde voor vogels. In dit gesprek vertelt Alberto meer over zijn werk, zijn activiteiten in het veld en zijn niet aflatende passie voor vogels. Hoewel veel van onze lezers zijn naam al kennen, biedt dit interview een dieper inzicht in de persoon achter de expert, waarbij we enkele facetten onthullen die je misschien nog niet kende.
Hallo Alberto, leuk dat je hier vandaag bent! Veel mensen kennen je van je werk met vogels. Werk je ook met andere dieren?
Ik werk ook met kameleons. Ik heb altijd van alle dieren gehouden. Toen ik klein was, keek ik naar de video's van Felix Rodriguez de la Fuente die mijn moeder voor mij had opgenomen. Vanaf daar begon ik een passie voor dieren te hebben. Ik studeerde biologie in Sevilla en ontmoette mensen met wie ik in het veld ging. Toen raakte ik geïnteresseerd in het ringen van vogels, één van de dingen die ik vandaag de dag het meest doe.
Heb je een favoriete plek in de provincie Cádiz?
Ik zou zeggen de Pinar de la Dehesa de las Yeguas, in Puerto Real. Daar heb ik veel activiteiten gedaan, zoals vogels ringen of het ophangen van nestkastjes. Voor mij is het een heel bijzondere plek omdat het lijkt op een toevluchtsoord in het midden van de natuur.
Wat is je favoriete vogel?
De dwergstern, zonder enige twijfel! Een spectaculaire vogel: elegant, zich steeds verplaatsend, behendig, vrolijk, altijd kwetterend, werkelijk een prachtig dier.
Waarom hou je zo van vogels?
Dat heb ik me al vaak afgevraagd en ik denk dat het komt door hun schoonheid. Vogels behoren tot de mooiste dieren die er zijn. Bovendien zijn ze zeer actief en gemakkelijk te zien. Planten zijn ook erg mooi, maar ze trekken mij niet zoveel aan omdat ze erg passief zijn.
Het hoeft geen hele bijzondere vogel te zijn. Gewoon een putter die van een distel eet, is voor mij een waar spektakel.
Wat was je meest merkwaardige ervaring tijdens het vogels ringen?
Op een dag in de Dehesa de Abajo, in La Puebla del Río, hadden we de netten opgezet om zangvogels te ringen toen er een zwarte ooievaar naar beneden kwam die over een beek was gevlogen. Hij was verschrikt door onze aanwezigheid en botste tegen een net en kwam daar vast te zitten. Het was de enige keer in mijn leven dat ik een zwarte ooievaar geringde. Bovendien was het een juveniel exemplaar.
Wat is het belang van vogels ringen?
Door vogels te ringen vergaren we kennis. Als we vogels en hun leefgebieden willen behouden, hebben we gegevens nodig. Wat ringen doet, is individualiseren. Dat is essentieel om te weten hoe het met een groep gaat. Zo kunnen we de trends kennen. Later is het ook belangrijk dat de overheid rekening houdt met ons. Er zijn natuurlijk ook andere methoden die heel nuttig zijn, bijvoorbeeld vogeltellingen, of applicaties als eBird of Observado.
Er is echter bepaalde informatie die alleen kan worden verkregen door te ringen, omdat we zo gegevens over specifieke individuen kunnen hebben en de trends van de groepen kunnen kennen.
Welke rol speelt technologie in de moderne ornithologie?
Technologie heeft de ornithologie veel veranderd en zal dat blijven doen. Van de mogelijkheid om het veld in te gaan en de individuen die je tegenkomt bij te houden met een app, tot het plaatsen van een GPS-apparaat op een vogel en zo te weten waar hij is op elk moment, soms elke seconde, gedurende meerdere jaren van zijn leven.
Vaak zijn er mensen die denken dat technologie alles uit het verleden zal uitwissen en iets totaal nieuws zal creëren. Dat geloof ik niet. Voor sommige dingen ben ik een beetje tegen technologie, omdat ik denk dat het de wereld lelijker en afstandelijker maakt. Ik denk dat er in de wereld van de ornithologie een punt zal komen waarop we tegen een muur botsen. GPS-apparaten bij dieren beschikken over veel nauwkeurigere en concretere informatie dan een ring. Maar daartegen staat dat ze veel duurder zijn.
Er is ook een aspect waar weinig mensen rekening mee houden: als je iets goed wilt doen, moet je veel oefenen. Technologie gaat ons ongetwijfeld helpen, maar het verschil tussen de kostprijs van een GPS-apparaat en een ring is enorm. We kunnen niet alle vogels van GPS voorzien, omdat we ook niet alleen geïnteresseerd zijn in het gebruik van de ruimte, of waar ze naartoe gaan, waar ze hun nest bouwen of waar ze zich voeden. We zijn ook geïnteresseerd in zaken zoals levensduurr of hoe oud de vogels zijn in een bepaalde omgeving en dat is te zien aan een merkteken, een ring.
Wat zijn de belangrijkste ethische overwegingen waarmee rekening moet worden gehouden bij het ringen en bestuderen van vogels?
Dat is afhankelijk van het seizoen en de soort. Tijdens het broedseizoen moet je heel voorzichtig zijn: zo kort mogelijk met de vogels bezig zijn. Je mag een vrouwtje of een jonge vogel in het nest niet te lang lastigvallen, anders zou het broedsel kunnen mislukken. Wat we vaak doen als we een vogel vangen die net het nest heeft verlaten, is hem vrijlaten op de plek waar we hem hebben gevangen. Zijn nest bevindt zich dan zeker in de buurt van het net. Als we hem vrijlaten buiten het gebied waar hij is grootgebracht, is het mogelijk dat een andere volwassen vogel hem schade toebrengt. Iets anders dat we in gedachten moeten houden is dat er soorten zijn die een speciale behandeling nodig hebben, bijvoorbeeld goudvinken, gorzen of groenlingen.
Ben je naast het ringen van vogels ook bezig met andere zaken die met de natuur te maken hebben?
Ja, ik werk ook met reptielen en vissen. Dit jaar ben ik samen met mijn collgea Juanma Ortiz een project met reptielen begonnen, en het bevalt me enorm. Het is een project dat ik vijf jaar geleden al deed in de botanische tuin van San Fernando en nu werken we in het Los Toruños-park. Het is een telling, een beetje zoals het ringen, maar dan met kameleons. Ik plaats een chip onder de huid, zodat we ze kunnen identificeren en het gebied in kaart kunnen brengen. In augustus hebben we gezinnen uitgenodigd om mee te doen aan onze activiteiten. Kinderen zijn dol op kameleons, omdat ze iets mystieks over zich hebben.
Ik werk al zeven jaar met vissen. Ik werk voor Atlantida Medioambiente en bemonster de Aphanius baeticus, een bedreigde soort. We bemonsteren elke maand in de rivier de Iro, tussen Chiclana en Medina. Het is een heel klein visje dat zijn leefgebied aan het verliezen is. Het heeft ook een zeer kleine verspreiding. Aphanius zijn typische mediterrane vissen uit tijdelijke beken.
Daarnaast maak ik ook nestkastjes. Ik heb altijd graag met mijn handen gewerkt en ik denk dat ik nogal een perfectionist ben, ik neem het heel serieus. Ik koop steeds meer gereedschap, iets waar mijn partner niet erg blij mee is, omdat het huis vol rommel ligt. Ik vind het heel leuk om met je eigen handen, vanuit het niets, met hout, schroeven, vernis en vier draden iets te creëren, en uiteindelijk help je een familie vogels die jaar na jaar haar jongen grootbrengt.
Welk land zou je graag willen bezoeken om andere vogelsoorten te zien?
Zonder twijfel Australië. Ik ben er altijd gepassioneerd over geweest omdat het zo anders lijkt dan alles wat we hier op het Iberisch schiereiland hebben. Ik herinner me een documentaire waarin ze de dieren die we hier hebben vergeleken met die van ginder en hoe ze dezelfde ecologische niche gebruiken, maar op een verschillende manier. Het lijkt mij een heel mooi land.
Welke boodschap zou je willen delen met degenen die geïnteresseerd zijn in ornithologie of vogelbescherming?
Om te beginnen hoef je niet piepjong te zijn om te beginnen. Het komt veel voor dat wat oudere mensen dit wereldje leren kennen en ervan houden. Er was een Britse vrouw die één van de beste experts was in het seksuele gedrag van de heggenmus. De vrouw was weduwe en met een gebruikelijke vogelgids begon ze de vogels in haar tuin te observeren. Ze zag hoe de heggenmussen met elkaar omgingen. Ze merkte op dat er sprake was van overspel, dat er mannetjes waren die met verschillende vrouwtjes paarden. Deze vrouw, die ruim zeventig jaar oud was, heeft veel bijgeleerd en werd één van de grootste experts van de soort.
Ik denk dus dat elke leeftijd goed is om te beginnen. Wat ik wel geloof dat we terug moeten oprakelen is het collectivisme. We leven in een steeds meer individualistische wereld. De wereld van de ornithologie lijkt a priori een beetje individualistisch, omdat veel mensen alleen in het veld gaan om vogels te zien, maar zonder een groep zijn we niets.
Vooral omdat alleen leren veel moeilijker is. Toen ik vijftien jaar oud was, hield ik van vogels, maar ik had niemand met dezelfde interesse. Ik ging dan maar alleen maar naar buiten om steltlopers te zien en het was erg moeilijk voor mij om dat te leren. Pas toen ik naar de universiteit ging, een groep mensen ontmoette met wie ik meeging, begon ik te stappen te zetten in de ornithologie. Tegenwoordig zijn er veel apps die ons helpen, maar mensen leren nog altijd het beste van elkaar. Als je een paar keer de natuur in gaat, besef je dat de vogels het heel moeilijk hebben. We hebben entiteiten nodig die deze vogels en de omgeving waarin ze leven kunnen helpen verdedigen.
Het is een wonderlijke wereld, een wereld waarin je, hoe meer je erin verdiept, steeds meer ontdekt. En je beseft dat er veel dingen zijn die je niet weet. Je moet er samen met andere mensen door stappen, want op die manier zul je veel meer groeien.
Hartelijk dank, Alberto, tot ziens in het veld!
Comments