Indien je ooit al eens de volledige handleiding van je digitale camera hebt doorgenomen, ben je misschien ergens het woord 'bedrijfstemperatuur' tegengekomen. Bij de meeste camera's ligt die tussen de 0 en 40 graden Celsius. Vriestemperaturen verwacht ik niet zo vlug in de provincie Cadiz, maar vandaag was een dag waarbij de bovengrens van die bedrijfstemperatuur werd bereikt. Evenzeer als voor camera's was het ook voor mensen afzien.
Een verstandige blik op de weersvoorspelling een dag tevoren had mij geleerd dat het onverstandig zou geweest zijn om na de namiddag vogels te gaan spotten. Ik kwam daarom net na zonsopgang aan bij het Playa de Montijo in Chipiona, toen de temperatuur nog draaglijk was. Ik wist dat het water op dat moment zo ongeveer op zijn hoogste peil zou staan, waardoor ik verwachtte dat de waadvogels dichter bij het strand zouden te vinden zijn.
Het was echter na een paar uur dat ik de meest interessante soorten kon waarnemen en fotograferen. Naarmate het water verder van de kust wegtrok, kon ik me verderop begeven om onder andere verschillende soorten sternen te fotograferen. Het voorbeeld van het waterpeil volgend verwijderden de vogels zich ook steeds meer van de kust weg. De meest spectaculaire soort was ongetwijfeld de Bengaalse stern, waarvan ik twee exemplaren aantrof.
De Bengaalse stern is te onderscheiden van de andere sternen door de grote, oranjegele snavel. Beide vogels die ik zag lieten mij toe om relatief dicht te naderen, waardoor ik onderstaande foto's kon maken.
Ik slaagde er zowaar in om in één enkele foto drie soorten sternen vast te leggen die elk op een verschillende rots voor de kust zaten: de Bengaalse stern, met op de achtergrond een dwergstern en ook een grote stern.
Samen met de Bengaalse stern kon ik ook de zwarte stern en de Dougalls stern voor het eerst aanvinken op mijn levenslijst. Samen met de visdief, de grote stern en de dwergstern zorgden ze voor een werkelijk indrukwekkende verscheidenheid aan sternsoorten binnen een relatief klein gebied.
De aantallen sternen, en dan vooral van de dwergstern, waren spectaculair hoog. Vooral de foto's van de vogels in groep tegen aan achtergrond van de blauwe zee waren de moeite waard. Ik kan me niet herinneren zoveel sternen tegelijk te hebben vastgelegd in één foto, zelfs niet tijdens een vogeluitstap naar het Levante-strand in El Puerto de Santa Maria waar de grootste dwergsternkolonie van Andalusië te vinden is.
Zoals steeds was het een genot op de sternen te zien duiken om visjes te vangen.
De sternen waren niet de enige vogels die op zoek waren naar eten. Onder andere strandplevieren, steenlopers, en groenpootruiters lieten zich gewillig fotograferen terwijl ze foerageerden.
Toen ik merkte dat het water opnieuw begon te stijgen, zo omstreeks de middag, was het tijd om rechtsomkeer te maken. Mijn schoenen waren nog maar net bekomen van een onaangename verrassing tijdens een vogeluitstap in de zoutvlakten van Chiclana en ik wilde echt niet opnieuw onverwachts tot aan mijn knieën in het water staan.
Omringd door zoveel vogelpracht is het makkelijk om bijna argeloos afgezonderd te geraken op een van de 'eilandjes' in het water. Het verschil tussen eb en vloed is makkelijk anderhalve meter.
Op de weg terug naar de kustlijn passeerde ik nog een aantal interessante soorten, onder andere de bontbekplevier.
Ik bereikte mooi op tijd de droge oever, waar de temperatuur intussen al veel hoger was dan op de plek waar ik, bijna omringd door het frisse water, de vogels had gefotografeerd. Ook al zijn de omstandigheden hier verre van ideaal, deze plaats heeft bijna altijd een verrassing in petto.
Comments