De spanning die ik voelde toen ik vandaag de Medina-lagune bezocht, was groot. Met de recente extreme regenval, die Campiña de Jerez teisterde en de ergste natuurramp markeerde die Spanje ooit heeft meegemaakt, was ik benieuwd naar de effecten van al dat water. De lagune, die maandenlang droog was geweest, was bijna van de ene op de andere dag getransformeerd in een rijke waterhabitat. Het warme weer van vandaag voelde meer als lente dan als herfst. Het droeg op die manier bij aan de sfeer en liet vermoeden dat de omstandigheden ideaal waren om vogels te spotten.
Bij aankomst wachtte mij echter een eerste verrassing: geen flamingo's te zien! Ondanks de schijnbaar omstandigheden, waren deze vogels nergens te bespeuren. Flamingo's zijn een veelvoorkomend gezicht tijdens nattere periodes, dus hun afwezigheid was zeker opmerkelijk. Toch tart de natuur vaak de verwachtingen, en zelfs zonder flamingo's barstte de lagune van het leven. Een soort die in grote aantallen aanwezig was, was de kokmeeuw. Hun nerveuze roep galmde over het water en vulde de lagune met een levendige energie.
Ik begon mijn observatieronde op een vertrouwde plek: het houten platform aan de oostkant van de lagune, dat een goed uitkijkpunt biedt over het water. Ik was er net toegekomen toen ik er een roofvogel zag opstijgen. Zijn krachtige vlucht onthulde dat het een bruine kiekendief was. Ik hief snel mijn camera op, maar hij had zich al omgedraaid, waardoor ik alleen een zicht van de achterzijde had. Vogels vastleggen is soms een loterij, vooral met roofvogels die de neiging hebben om heel vlug op te stijgen. Gelukkig was het zien van de bruine kiekendief in volle actie voldoende om herinnerd te worden aan hoe dynamisch deze plaats wel is.
Kort daarna verscheen er een rode wouw, met zijn kenmerkende sierlijke vlucht. Er vlogen ook vier aalscholvers in formatie voorbij. Hun donkere vormen staken af tegen de heldere lucht. Maar misschien was de meest opmerkelijke waarneming van de dag wel een appelvink, een vogel die ik nog nooit eerder rond de Medina-lagune was tegengekomen, een prachtige verrassing. Ik kon zijn kenmerkende roep duidelijk horen, een geluid dat zelfs tussen de andere vogelzang opviel, maar hij bleef onzichtbaar. Wat later vloog hij toch op uit een boom en kon ik hem heel kort even zien, amper een seconde lang, maar genoeg om zijn identiteit te bevestigen. Zijn aanwezigheid bevestigde de diversiteit die de recente regenval naar dit gebied had gelokt.
De struiken rond de lagune leken vandaag ook vol te zitten met roodborstjes. Vanaf het moment dat ik aankwam, waren ze overal, fladderend tussen takken of trots neerstrijkend alsof ze me wilden verwelkomen. Eén roodborstje poseerde zelfs gewillig op slechts tien meter afstand, waardoor ik hem van dichtbij kon bekijken. De grote aantallen roodborstjes deden me afvragen of de recente omstandigheden een soort lokale bijeenkomst hadden veroorzaakt.
Hoewel het waterpeil hoog genoeg was om een stabiel leefgebied te creëren, was de lagune niet zo vol als ik had verwacht, gezien de hevigheid van de recente regenval. Het leek weliswaar voldoende om de lagune tot aan de volgende zomer in stand te houden. Een andere opvallende verandering was de dichte vegetatie aan de randen van de lagune. Nieuwe begroeiing was krachtig opgeschoten, waardoor een levendige rand ontstond die ik hier nog niet eerder had gezien. Deze weelderige vegetatie droeg bij aan de rijkdom van het landschap en zou waarschijnlijk de komende maanden extra beschutting en voedselbronnen bieden voor verschillende vogelsoorten.
Als ik mijn bezoek van vandaag vergelijk met mijn vogeluitstap naar de Medina-lagune in november 2021, zie ik hoe groot de impact van de regenval van dit seizoen is geweest. Destijds, in dezelfde week begin november, zag ik slechts 19 soorten. Vandaag telde ik er maar liefst 37! Deze verscheidenheid en overvloed leken direct verband te houden met de waterstanden, aangezien de aanwezigheid van water ervoor zorgt dat er meer voedsel aanwezig is, wat dan weer een breder scala aan vogels aantrekt. Het decor was ingrijpend veranderd en elke roep, plons en vleugelslag getuigde van de hernieuwde vitaliteit van de lagune.
Terwijl ik vanuit de houten schuilhut zat te kijken, verscheen de bruine kiekendief die ik eerder had gezien opnieuw en deze keer vloog hij recht op mij af, waardoor ik genoeg tijd had om scherp te stellen. Er brak paniek uit onder de vogels op het water, maar de behendige roofvogel was niet geïnteresseerd in hen. Het was alsof hij zich kwam verontschuldigen omdat hij een uur tevoren zo snel was verdwenen. Ik accepteerde zijn excuses maar al te graag en nam een paar spectaculaire foto's die de vogel in al zijn gratie laten zien.
Alles bij elkaar was het uitstapje van vandaag een levendige herinnering aan het komen en gaan van de natuur, vooral op een plek die zo dynamisch is als de Medina-lagune. Water, dat zo vaak als vanzelfsprekend wordt beschouwd, is de levensader van dit ecosysteem en dicteert het ritme van het leven hier. En hoewel ik niet alle soorten zag waar ik op had gehoopt, voegde elke onverwachte ontmoeting iets speciaals toe, van de indrukwekkende vlucht van de bruine kiekendief tot de vluchtige glimp van de appelvink. Het bezoek van vandaag was een ode aan de veerkracht van de Medina-lagune en de tijdloze schoonheid van vogels kijken.
Comments