De maand september brengt in het zuiden van Spanje een bijzondere periode met zich mee, vooral voor vogelliefhebbers. Grazalema, een bergachtig gebied in de provincie Cadiz, staat bekend om zijn rijke natuur en uitgestrekte wandelpaden. Wat deze tijd van het jaar zo speciaal maakt, is de vogeltrek richting Afrika. Talloze vogels bereiden zich voor op hun lange reis, en dit biedt unieke kansen voor vogelspotters om een breed scala aan soorten te observeren.
Hoewel het in september nog steeds warm kan zijn in de provincie Cadiz, zijn de heetste dagen nu toch voorbij. Hierdoor is het zelfs rond de middag aangenaam om langere wandelingen te maken in Grazalema. Bovendien zorgt het bergachtige terrein ervoor dat de temperatuur hier altijd wat milder is dan in de lager gelegen delen van Cadiz. De weersvoorspelling beloofde slechts een kleine kans op regen, maar in Grazalema is dat nooit een zekerheid. Het gebied staat immers bekend als de plek met de meeste neerslag in Spanje. Gelukkig bleef ik tijdens mijn wandeling gespaard van de regen en kon ik volop genieten van het landschap en de vele vogels.
De route langs Arroyo de Campobuche
Mijn wandeltocht voerde langs de Arroyo de Campobuche, een beek die bijna volledig droog stond, normaal voor de tijd van het jaar. Toch was de aanwezigheid van vogels overweldigend vanaf het moment dat ik aankwam. Zonder me echt te hoeven verplaatsen, hoorde en zag ik al snel bijna twintig verschillende soorten. Sommige vogels waren verborgen in de bomen, terwijl andere laag over de velden vlogen of duidelijk zichtbaar waren op de struiken. Het leek alsof de vogels van overal kwamen, allemaal met hun eigen geluiden en bewegingen. De natuur kwam hier tot leven op een manier die je zelden ziet.
Na ongeveer een half uur wandelen, hoorde ik het geluid van koeienbellen. Een dozijn koeien vergezelde me al snel op mijn tocht door de droge rivierbedding. Hun bestemming was duidelijk: een deel van de stroom waar nog wat water stond. Zij waren niet de enige dieren de er hun dorst kwamen laven: ik spotte er ook een grote gele kwikstaart, een ijsvogel en talrijke pimpelmezen en vinken.
Een uitdaging voor wandelaars
Hoewel sommige websites deze route als eenvoudig beschrijven, bleek de werkelijkheid anders te zijn. Er zijn vrijwel geen bordjes die de richting aangeven, waardoor een goede voorbereiding essentieel is. Intuïtie kan je helpen om de rivier te volgen, maar een gps of een gids is zeker aan te raden, vooral als je van plan bent de route circulair te maken. Je moet bovendien af en toe een hek openen om verder te kunnen, en dat kan alleen maar tot meer verwarring leiden.
Het burlen van de herten
De late zomer is ook het moment om het burlen van de herten te horen, de luide lokroep van de mannetjes tijdens de bronsttijd. Terwijl ik verder omhoog klom, hoorde ik deze roep steeds dichterbij komen. Via een steile klim van ongeveer een half uur bereikte ik het hoogste punt van de route.
Het uitzicht was adembenemend en deed me herinneren dat ik me in de bergen bevond. De lokroep van de herten was nu echt wel heel dichtbij. Heel langzaam en voorzichtig probeerde ik dichter te komen bij de plaats vanwaar het luide geluid vandaan kwam. Tussen de takken heen kon ik zowaar een gewei zien!
Tientallen behoedzame passen later gebeurde wat ik nooit had verwacht: ik stond oog in oog met een prachtig mannetjeshert. Het imposant gewei van het dier was een potentieel gevaar, zeker tijdens de bronsttijd. Toch stond het dier kalm en onbeweeglijk, waardoor ik in alle rust een paar prachtige foto's kon maken. Dit moment was minstens even mooi als het spotten van een zeldzame vogelsoort!
Ik had het geluk om ook een vrouwtje aan te treffen, al even mooi en rustig.
Vogelspotten in het bos
Het bos in dit gebied is de thuisbasis van veel vogelsoorten, waaronder boomklevers, boomkruipers, pimpelmezen, staartmezen en spechten. Deze vogels zijn vaak makkelijker te horen dan te zien, maar met wat geduld slaagde ik erin een paar goede foto's te maken. Zelfs de gaaien, die vaak alleen gehoord worden, lieten zich uiteindelijk redelijk makkelijk zien voordat ze wegvlogen.
Een onverwachte tegenvaller waren de talrijke steekvliegen die hier in de bossen leven. Omdat ik geen insectenspray bijhad, werd ik voortdurend lastiggevallen. Gelukkig is dit probleem in de wintermaanden minder aanwezig.
Het was ook opvallend hoeveel vogels zich tegoed deden aan de vele vruchten aan de struiken langs de rivier.
Een rijke omgeving voor natuur- en vogelliefhebbers
Het gebied rond Grazalema is een waar paradijs voor natuurliefhebbers. De hele omgeving hier is zo rijk aan vogels en fauna en flora in het algemeen, dat je hier gerust een hele week kan doorbrengen om alles grondig te verkennen. Zelfs als je slechts een halve dag de tijd hebt, is een bezoek zeker de moeite waard. Grazalema biedt je een ervaring die je niet snel zult vergeten, vooral wanneer de vogeltrek in volle gang is. Je kan hier kilometers lang wandelen zonder ook maar iemand tegen te komen, het enige wat je hoort is het gezang van de vele vogels.
Naast het spektakel van de vogeltrek heeft deze periode ook een merkbare invloed op de lokale flora en fauna. De overvloed aan vogels trekt roofdieren aan, zoals de dwergarend, die profiteren van de kwetsbaarheid van de migrerende vogels. Daarnaast bloeien in deze tijd van het jaar verschillende inheemse planten die insecten aantrekken, wat op zijn beurt weer kleinere vogelsoorten naar het gebied lokt. Dit creëert een levendig ecosysteem waarin alle dieren een rol spelen in de kringloop van de natuur. Grazalema wordt in september echt een smeltkroes van biodiversiteit, waarbij elke wandeling een nieuwe verrassing kan opleveren. Het gevoel dat je deel uitmaakt van dit natuurlijke spektakel maakt een vogelspotterstocht in deze regio nog specialer en onvergetelijker.
Commenti