Na mijn bezoek vandaag aan Prado del Rey, een klein dorpje in de buurt van het Nationaal Park Sierra de Grazalema in de provincie Cadiz, zweer ik dat ik altijd de weersvoorspelling zal checken voordat ik lange wandelingen maak met mijn camera. Het zou de hele ochtend en middag bewolkt zijn, maar al snel werd ik overvallen door motregen, waardoor ik niet ten volle kon genieten van het prachtige landschap in dit gebied. Gelukkig heeft de camera geen ernstige schade opgelopen. Door het onverwachte slechte weer heb ik ook niet veel vogels kunnen spotten.
Zoals gewoonlijk kwam ik in de verleiding om van het officiële pad af te wijken en mijn eigen weg te volgen. Direct nadat ik het pad in het centrum van de stad was begonnen, besloot ik een spectaculair steile klim te maken naar een uitkijkpunt, vanwaar ik een mooi uitzicht over de stad en de berg erachter had kunnen hebben, als het niet zo bewolkt was geweest. Om er te komen, liep ik per ongeluk door iemands tuin in plaats van langs de weg, maar de vriendelijke eigenaar vond het niet erg. Om bij het uitkijkpunt te komen, moest ik door een gebied vol met 'jachtgebied'-borden lopen.
De aanwezigheid van wat wedstrijdborden voor een trail verwarde me, maar ik ging verder zonder iemand te horen of te zien. Nog steeds zwetend van de vermoeiende klim, was het geen goed idee om daar lang te blijven staan, omdat er een koude wind blies en er dreigende wolken afkwamen.
Het was behoorlijk gevaarlijk om het officiële pad aan de andere kant van de berg beneden te bereiken. Uiteindelijk moest ik een hek openen en was opgelucht dat ik er ongeschonden was aangekomen toen ik een bord 'ganado bravo' zag dat verwees naar het gebied dat ik net had verlaten. Een bord dat zoveel betekent als 'wilde stieren'. Een woest uitziende stier die in een nabijgelegen veld liep, bewees dat de borden geen grap waren.
Toen de motregen overging in regen, zocht ik soms beschutting onder een boom op zoek naar interessante vogels. Op een bepaald moment scheen de zon, maar dat was van korte duur. Ik zag wat rode patrijzen in een veld met olijfbomen, hoorde veel kleine zwartkoppen en af en toe een gaai, maar geen enkel spoor van een roofvogel vandaag.
Hoewel ik al ontelbaar veel foto's van roodborsttapuiten heb gemaakt, denk ik dat ik nooit een kans zal missen om hun uitnodigingen te accepteren. Ze zijn nooit verlegen, maar bewaren altijd een veilige afstand, waardoor je geweldige portretfoto's kunt maken. Helaas liet het weer het me vandaag niet toe om een mooie achtergrond toe te voegen.
Ondanks het slechte weer heb ik vandaag twintig verschillende soorten gespot. Misschien ga ik er ooit nog eens heen, liefst in de lente, maar dan wel na het dubbelchecken van de weersvoorspelling.
Comments